Gülen insanlar görünce bir daha bakıyorum. Gerçekten gülenler. Güldükten sonra gözlerine karanlık düşenler değil. Gözlerinde umudun penceresini açanlar. Gözlerinde kedere yer bırakmayanlar. Sanki hiç yaralanmamış gibi sanki hiç yalnız kalmamış gibi sanki hep merak edenleri varmış gibi. Değer verdiği kadar değer görmüş gibi. Boğazında düğümleri yokmuş gibi. Elinin tersiyle hiç itilmemiş gibi, sonraya kalmamış gibi hiç bizim gibi değil, benim gibi. İçim gibi.