Bir yaş daha. Geride mi kalan yoksa önüme mi yığılan?
Hüznün her tonunu yakından bilsem de hep aynı renk gözümü alan.
Artık söylemeye gerek dahi duymadığım bir kırgınlık, ucunu
bucağını göremediğim yalnızlık, buz tutmuş yok hissettiğim yakınlık. Hepsi benim
mi? Yoksa onlar zaten ben mi? Sahip çıksam ağırlığı ezip bitirecekmiş
gibi, yok saysam ruhum içimden çekilecekmiş hissi.
Nerede ben başlıyor? Nerede bitiyor? Ne kadarı ben? Ne kadarı
benim?
Çok derinde, artık sesini dahi duyamadığım o ses
"yardım et!"
Tüm yokluğuma, varlığıma, kayboluşuma, yok oluşuma bir "iyi ki
doğdun..."
Evgeny Grinko- Gull Song
