Bu Blogda Ara

15 Şubat 2019 Cuma

'kokusu geldi rüzgarın'


sezen aksu- begonvil


Kadere ve Gönlüme Dair

İşte ben hep böyle bildiğin gibi:
Kaderi öpüp başıma koymuşum,
Gülüşüm, oturuşum, konuşuşum,
Belli efendim, besbelli
Yaşamaktan soğumuşum.

Yaz yağmurları misali yıllarca
Yağmış durmuşum kendi içime.
Zaten dünya öyle dünya ki kim kime
Herkes kendi derdine anca,
Herkesin yüreği lime lime…

Halbuki hayatı sevmem gerekirdi.
Acımayı, sevmeyi oldukça bilirim
Zamanla bir iş tutmayı da öğrendi ellerim,
Hem hayatıma bir de Havva kızı girdi,
Ama gel gör ki bu kaderim…

İşte ben böyle bildiğin gibi,
N’apalım bizi bir kez mimlemiş kader
Her zaman böyle, yağmur bulutundan beter.
İşte böyle hilafsız, gözümün elifi
Her zaman bir romantik portreye benzer…

Ben zaten bu dünyada tek başınayım, hey…
Bir sevdalı gönül bütün varım
Eğer o da olmasa ne yaparım,
Kimbilir hey
Ne yaparım…

Turgut Uyar


5 Şubat 2019 Salı

"Ne zaman görünür güneşin yüzü"





Kuş dediğin konar omuz başıma,
Ay ardında uçan kuşu n’edeyim.
Hançer mi saplandı sırtına susma,
Gizli gizli akan yaşı n’edeyim.

Bir dağdan bir dağa salıncak kurdum.
Uykumu gecenin sesine sardım.
Sabahla beraber ben de ağardım.
Hayra yorulmayan düşü n’edeyim.

Takvim yaprağında kederin izi,
Çiçeğin dalında denizin tuzu,
Ne zaman görünür güneşin yüzü,
Yazı getirmeyen kışı n’edeyim.

Ülkü Tamer